Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Zaal]

ZAAL, z.n., vr., der, of van de zaal; meerv. zalen. Verkleinw. zaaltje. Oulings, eene woning over het algemeen, in overeenkomst met saljan, wonen, bij Ulphil. en selida, een vogelnest, bij Tatian: een sale voor de jongen der struijssen. Bijbelv Een huis, even als selida, bij Ottfrid, enz.; waarvan salisuchen, in de oude Alemannische wetten, huiszoeking doen beteekende. Een hof, een paleis: hi wast daerna kortelike gesleghen doot in zine zale. M. Stok. Zoo ook in: de oranjezaal; en deze beteekenis hebben het zweed. sal, eng. hall, lat. aula, gr. ἀυλη. Bij Ul-

[p. 276]

philas is alh een tempel. Maar de gewoonste beteekenis is een ruim vertrek in een huis, of ander gebouw: de zaal van het Stadhuis. Tot sieraadt dezer zaal. Hooft. In de ruime zalen en vertrecken. Vond. Eindelijk bestempelen de Dichters den hemel somijlen met den naam 's hemels hooge, of ruime, zalen. Het Verkleinw. zaaltje duidt veelal een klein vertrekje aan. Zamenstell.: achterzaal, benedenzaal, boekzaal, bovenzaal, eetzaal, oefenzaal, opperzaal, pleitzaal, schermzaal, spreekzaal, voorzaal, enz.

Zaal, zale, fr. sale, eng. hal, Ulphil. alh, lat. aula, gr. ἀυλη, Ottfrid. selida, ital., sp. sala, zweed. sal, hoogd. saal.