Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wortelen]

WORTELEN, onz. w., gelijkvl. Ik wortelde, ben geworteld. Van wortel. Door middel van eenen wortel,

[p. 254]

of van wortelen, bevestigd worden: die boom is slecht geworteld. Ook oneigenlijk: hare afgehouwene stamme en wortelt niet in de aarde. Bijbelv. De ondeugd is al te diep in hem geworteld. Van hier worteling. Zamenstell.: inwortelen, ontwortelen, enz.