WOORDGRONDING, z.n., vr., der, of van de woordgronding; zonder meerv. Van woord en gronding. Anders woordafleiding en woordontleding. De ontleding van een woord tot in deszelfs oorsprong, en deszelfs volkomene doorgronding: Hemsterhuis en Schultens hebben den weg voor alle woordgronding gebaand.
Auteursrechtvrij