Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Woon]

WOON, z.n., vr., der, of van de woon; zonder meerv. Van wonen. De daad van wonen; enkel gebruikelijk in met der woon, of met ter woon, met de woning: dat zij zich met ter woon vervoegen. D. Deck.

[p. 244]

Die wij met der woon beslaen. F. v. Dorp. Oulings werd het ook voor woning in 't algemeen gebezigd: daer Caliphus heeft sijn wone. Lod. v. Velth.