Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wolkbreuk]

WOLKBREUK, z.n., vr., der, of van de wolkbreuk; meerv. wolkbreuken. Van wolk en breuk. Hoogd.

[p. 237]

wolkenbruch. Een zware plasregen: er is eene wolkbreuk gevallen.