WOESTEN, bedr. w., gelijkvl. Ik woestte, heb gewoest. Woest maken; welken zin het bij M. Stok. heeft, in: bereetmen, en woestetse. Kil. geeft boven dezen zin aan woesten nog dien van bannen: den moirdenaer te woesten.v. Hass. Zamenstell.: verwoesten.
Woesten, hoogd. wusten, lat. vastare, is aan het
[pagina 232]
[p. 232]
ital. guastare, fr. gaster, gâter, moeso-goth. quistian, neders. quisten, verkwisten, naauw verwant, en komt van woest.
Auteursrechtvrij