[Wetgever]
WETGEVER, z.n., m., des wetgevers, of van den wetgever; meerv. wetgevers. Evenzeer, als wetgevend en wetgeving, van het ongebruikelijke wetgeven, en daarmede van wet en geven, afkomstig. Kil. wetsteller. Oul. ook wetdrager, zie wet. Al wie wetten geeft, of dezelve helpt geven, en lid van een wetgevend ligchaam is: hij werd tot wetgever benoemd. De Mohammedanen vereeren hunnen wetgever buitensporiglijk.
Auteursrechtvrij