Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z(1811)–P. Weiland– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [Welgrond] WELGROND, z.n., m., des welgronds, of van den welgrond; meerv. welgronden. Van wel en grond. Een grond, waarin men wellen vindt: dit schijnt een welgrond te wezen. Vorige Volgende