WELDOENER, z.n., m., des weldoeners, of van den weldoener; meerv. weldoeneren en weldoeners. Van weldoen. Al wie weldaden bewijst: ondankbaar jegens weldoeners en vrienden. Dit woord komt in den Statenbijbel, en bij Kil. niet voor. Hoogd. wohlthater, opperduitsch wohlthner. Wegens eene vrouw gebruikt men weldoenster.
Auteursrechtvrij