Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Welbehagen]

WELBEHAGEN, z.n., o., des welbehagens, of van het welbehagen; zonder meerv. Van wel en behagen. Het believen, het goedvinden, de wil: mijn raet sal

[p. 133]

bestaen, ende ick sal al mijn welbehagen doen. Bijbelv. Genoegen, welgevallen: naar 't welbehaagen, dat g' in uw volk steeds hebt betoond. Van hier welbehagelijk, welbehagelijkheid, en de zamenstell.: Godewelbehagelijk, Godewelbehagelijkheid: de deugdelijkheid en Godewelbehagelijkheid uwer daden.