Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Weigroen]

WEIGROEN, bijv. n., zonder trappen van vergroo-

[p. 126]

ting. Van weide, wei en groen. De groene kleur van eene grazige weide hebbende: een weigroen kleed. Ook als zelfstandig, o.