Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wegzijn]

WEGZIJN, onz. w., onregelm. ik was weg, ben weggeweest. Van weg en zijn. Anders wegwezen. Verwijderd, heengegaan, zijn: hij was naauwelijks weg. Weggenomen zijn: het broot is wech uijt onse vaten. Wat hebben wij? Bijbelv. Verloren zijn: het land is weg. Te

[p. 122]

zoek zijn: als het weg is, weet ik geenen raad. Flaauw zijn: zij is om eenen haverklap weg.