Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wegwaaijen]

WEGWAAIJEN, onz. w., ongelijkvl. Ik woei weg, ben weggewaaid. Van weg en waaijen. Van zijne plaats waaijen: als gij het niet beter vastmaakt, zal het wegwaaijen, en verloren gaan.