[Wegstooten]
WEGSTOOTEN, bedr. w., ongelijkvl. Ik stiet weg, heb weggestooten. Van weg en stooten. Ook wel eens wegstompen. Van zich afstooten: hij stiet mij weg. Van zijne plaats stooten: die mijne voeten denken weg te stooten. Bijbelv. Vries. weistjitte.
Auteursrechtvrij