Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wegkwijlen]

WEGKWIJLEN, bedr. w., gelijkvl. Ik kwijlde weg, heb weggekwijld. Van weg en kwijlen. Ook wegspugen, en wegspuwen. Al kwijlende verspillen: gij kwijlt uwe beste sappen weg.