Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z(1811)–P. Weiland– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [Wegkijven] WEGKIJVEN, bedr. w., ongelijkvl. Ik keef weg, heb weggekeven. Van weg en kijven. Door gekijf doen vertrekken: zijn wijf heeft hem weggekeven. Vorige Volgende