Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wegjagen]

WEGJAGEN, bedr. w., ongelijkvl. Ik joeg weg, heb weggejaagd. Van weg en jagen. Heendrijven, heenjagen: die hem wechjoegh, dat hij doorginck. Bijbelv. Hij werd voor schelm weggejaagd.