Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wegglijden]

WEGGLIJDEN, onz. w., ongelijkvl. Ik gleed weg, ben weggegleden. Van weg en glijden. Meer dan verglijden. Al glijdende verre van zijne plaats geraken: de slede gleed langs de helling weg.