[Wederticht]
WEDERTICHT, z.n., vr., der, of van de wederticht; meerv. wedertichten. Van weder en ticht. Bij Kil. evenveel als wederklaeghe, hoogd. wiederklage, wederkeerige betichting van den gedaagden tegen den klager voor het geregt: wederticht doen. Kil.
Auteursrechtvrij