Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wed]

WED, z.n., o., des weds, of van het wed; meerv. wedden. Eigenlijk evenveel, als wad, eene waadbare plaats in een water: de ruiters zijn door 't wed gevolgt.

[p. 58]

Hooft. Zoo dra de hinde kwam, en lobberde in dit wedt. Vond. Bijzonderlijk, een paardenwed: hij is met het paerd naar 't wed gereden. Halma. Breng de paarden, naar het wed. Eñ hij ghinc over dat wedde iaboth. Bijb. 1477.

Wed, hoogd. wat, fr. gue, ital. guado, lat. vadum. Zie wad.