Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[p. 31]

[Wanstallig]

WANSTALLIG, (wanstaltig) bijv. n. en bijw., wanstalliger, wanstalligst. Van wan en stallig. Dat wanschapen of mismaakt is. Een wanstallig maaksel. Eene wanstallige gedaante. Van hier wanstalligheid.