[Wadde]
WADDE, z.n., vr., der, of van de wadde; zonder meerv. Eene ondiepte in het water, of de plaats van eene rivier, waar het water zoo laag en de grond zoo hard is, dat men dezelve doorwaden, d.i. te voet doorgaan kan. Van waden, door het water loopen. Over de wadde varen. Hij laat Sergestus op het wadde. Vond. Een kracht van nat, als gij in uwe wadde omvat. Anton.
Auteursrechtvrij