VOORZAAT, z.n., m., des voorzaats, of van den voorzaat; meerv. voorzaten. Iemands voorganger in eenige waardigheid, of bediening: hij overtrof zjnen grooten voorzaat nog. Geen voorzaet heeft, gelijk dees nazaet uitgeblonken. Vond. Als men het wegens eene vrouw gebruikt, wordt het vrouwelijk: bij haare voorzaate. Hooft.
Auteursrechtvrij