Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Voorwerpen]

VOORWERPEN, bedr. w., ongelijkvl. Ik wierp voor, heb voorgeworpen. Van voor en werpen. Voorsmijten: werp het de beesten voor! Ghij sult het den hont voor-

[p. 478]

werpen. Bijbelv. Bij Halma ook inbrengen, tegenwerpen. Van hier voorwerp, en bij Halma voorwerping. Voorwerpelijk, het tegenoverstaande van onderwerpelijk, in de wijsbegeerte gebruikelijk.