Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Voortglippen]

VOORTGLIPPEN, onz. w., gelijkvl. Ik glipte voort, ben en heb, voortgeglipt. Van voort en glippen.

[p. 462]

Anders voortglijden, enz. Al glippende voorwaarts bewogen worden: tot hier toe glipte hij, of het, voort. Ook oneigenlijk: de smet van het klamme vergift voortglippende. Vond. Bij aanhoudendheid glippen: hij bleef nog al voortglippen. Van hier voortglipping.