Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Voorstander]

VOORSTANDER, z.n., m., des voorstanders, of

[p. 456]

van den voorstander; meerv. voorstanderen, en voorstanders. Van voorstanden, voorstaan. Verdediger, handhaver: een voorstander van de goede zaak. Welk een blind voorstander van dwalingen! Verzorger van iets, en bewindvoerder daarover: die onder u arbeiden, ende uwe voorstanders zijn. Bijbelv. Wegens eene vrouw gebruikt men voorstandster: sij is een voorstanster geweest van velen. Bijbelv.