Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vooronderstellen]

VOORONDERSTELLEN, bedr. w., gelijkvl. Ik vooronderstelde, heb voorondersteld. Van voor en onderstellen. Vooraf onderstellen: vooronderstel eens, dat hij wegbleef. Van hier vooronderstelling, de daad van vooronderstellen, en het gene men vooronderstelt.