Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Voorkennen]

VOORKENNEN, bedr. w., gelijkvl. Ik kende voor, heb voorgekend. Van voor en kennen. Vooraf kennen: dewelcke wel voorgekent is geweest voor de grontlegginge der werelt. Bijbelv. Van hier voorkennis, voorloopige kennis: ik doe niets buiten zijne voorkennis.

[p. 441]

Door den bepaalden raedt ende voorkennisse Godts. Bijbelv.