VOLTIEGEN, bedr. w., ongelijkvl. Ik voltoog, heb voltogen. Van vol en tiegen. Tot volkomenheid brengen: zij voltoog haar huwelijk met hem. Zij vinden dit gebouw door al zijn leen voltogen. Vond. De onbepaalde wijze en alle tijden, die onmiddellijk daarvan gevormd worden, zijn in onbruik.
Auteursrechtvrij