Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[p. 411]

[Voljarig]

VOLJARIG, bijv. n., zonder vergrootingstrappen. Van vol en jarig. Tot jaren van mondigheid gekomen: hij is nog niet voljarig. Anders voljaard, deelw. van voljaren, mondig worden. Hoogd. volljahrig.