Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vijandschap]

VIJANDSCHAP, z.n., vr., der, of van de vijandschap; meerv. vijandschappen. Van vijand; zie schap. Evenveel als vijandigheid. De gezindheid van eenen vijand: iemand vijandschap toedragen. Om dat ghij

[p. 338]

eene eeuwige vijantschap hebt. Bijbelv. Om der oude vijantschap wil. Hooft. Laet uwe vijantschap niet verder gaen. Vond. Dit woordt luidt bij Kero fiantskeffi, Ottfrid. fiantskaf, Notk. fientscaft, Strijk. vientscaft, hoogd. feindschaft, neders. fijendschap, deen. fiendskab, zweed. fiendskap.