Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Viervorst]

VIERVORST, z.n., m., des viervorsten, of van den viervorst; meerv. viervorsten. Van vier en vorst. Een der vier vorsten van een gewest: de viervorst Philippus. Van hier viervorstelijk, viervorstendom.