Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vierkant]

VIERKANT, z.n., o., des vierkants, of van het vierkant; meerv. vierkanten. Verkleinw. vierkantje. Van vier en kant. Al wat vier kanten heeft: het gebouw vormt een groot vierkant. In 't lang gewerpt vierkant. Hooft. Het vierkant van den cirkel zoeken, is, deszelfs inhoud wiskunstig berekenen, zoo als men zulks ten opzigte van een vierkant doet. In het vierkant, is, aan al de vier kanten: dat vertrek heeft

[p. 334]

twaalf voet in het vierkant. Voorts bezigt men vierkant bijzonderlijk wegens een vierkantig vertrek, en eene kamer over het algemeen: dat huis heeft beneden maar een vierkant. Halma; en hier en daar ook wegens een doophek: zij zit in de Kerk vlak voor het vierkant. Van hier vierkanten vierkant maken: ende dat sijse viercanten souden. Bijb. 1477. - vierkantig, en, bij zamentrekking, vierkant.