Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verwaaid]

VERWAAID, bijv. n. en bijw., verwaaider, verwaaidst. Eigenlijk, een deelw. van verwaaijen. In den wind gedroogd: verwaeijden haerinck. Kil. Verschaald: verschaelde en verwaeijde wijn is smaekeloos. v. Hass. Door den wind ontredderd: hij ziet er nog verwaaider uit, dan gij. Door den wind van den voorgenomenen loop afgedreven: er lagen verscheidene schepen aan lager wal verwaaid.