Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vervreugden]

VERVREUGDEN, wederk. w., gelijkvl. Ik vervreugdde mij, heb mij vervreugd. Van het onscheidb. voorz. ver en vreugden, van vreugde. Bij Kil. ook vervrouwen en vervrouden. Verheugen, verblijden: vervreugh-

[p. 288]

den sij haer met seer groote vreughde. Bijbelv. Doe sij nu de sterre sagen, vervreuchden sij hem seer. van Hass., bij wien men ten bewijze van het gebruik van vervrouwen, vindt: in glorien sellen hem die heijlig hen hoghe vervrouwen - ende alle gi rechtveerdige van herten vervrouwet u! - Du mi wilste vervrouwen in alle mijnen bedroefenissen. Deze woorden zijn verwant aan vervrolijken, en het hoogd. erfreuen, freuen, froh, frölich, eng. frolick, zie vreugde.