Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vertobben]

VERTOBBEN, bedr. w., gelijkvl. Ik vertobde, heb vertobd. Van het onscheidb. voorz. ver en tobben. Al tobbende doorbrengen, of verspillen: ik vertob daaraan veel tijd. Gij zult uwe gezondheid vertobben.