Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verstampen]

VERSTAMPEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verstampte, heb verstampt. Van het onscheidb. voorz. ver en stampen. Al stampende vergruizen en vermorzelen: verstamp die kruidnagelen eens ter dege. Van hier verstamping.