Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verslooven]

VERSLOOVEN, bedr. w., gelijkvl. Ik versloofde, heb

[p. 244]

versloofd. Van het onscheidb. voorz. ver en slooven. Bij Kil. bedekken, gelijk als sloof bij hem deksel is. Voorts is zich verslooven zich door gesloof benadeelen: gij verslooft u zelve.