Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verslijken]

VERSLIJKEN, onz. w., gelijkvl. Ik verslijkte, ben verslijkt. Van het onscheidb. voorz. ver en slijken. Van slijk. Door slijk opgevuld en verstopt worden:

[p. 242]

de haven verslijkt al meer en meer. Van hier verslijking.