Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verschrokken]

VERSCHROKKEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verschrokte, heb verschrokt. Van het onscheidb. voorz. ver en schrokken. Al schrokkende verzwelgen, hebt gij dat

[p. 237]

alles reeds verschrokt? Zich zelven door schrokken leed veroorzaken: ik verschrokte mij.