Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verschreeuwen]

VERSCHREEUWEN, wederkeer. w., gelijkvl. Ik verschreeuwde, heb verschreeuwd. Van het onscheidb. voorz. ver en schreeuwen. Zich door schreeuwen leed veroorzaken: gij zult u zoo doende verschreeuwen. Anders overschreeuwen.