VERLEGGEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verleide, heb verleid, of verlegd. Van het onscheidb. voorz. ver en leggen. Van de eene plaats op de andere leggen: gij moet die boeken niet verleggen. Anders leggen, dan het te voren lag: ik heb mij verlegd. Ook oneigenlijk: de vergadering werd naar elders verlegd. Dat krijgs-
[pagina 187]
[p. 187]
volk zal welhaast verlegd worden. Zoo leggen, dat men het niet wedervinden kan: ik heb dat briefje verlegd. Bij Kil. ook verwerpen, afkeuren, en voorleggen, vertoonen: die zij ons verlecht en gelevert hebben.v. Hass. Verontschuldigen: daer en magh geen onschout verleggen, of te stade komen.v. Hass. Van hier verlegger, verlegging, enz.
Auteursrechtvrij