Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verlarien]

VERLARIEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verlariede, heb verlaried. Van het onscheidb. voorz. ver en larien.

[p. 184]

Met gelarie, gebeuzel, doorbrengen: waar hebt gij dat uur verlaried?