Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verkuilen]

VERKUILEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verkuilde, heb verkuild. Van het onscheidb. voorz. ver en kuilen. Van den eenen kuil in den anderen overbrengen: gij zult die aardappelen in het voorjaar moeten verkuilen. Van hier verkuiling.