[Verkloeken]
VERKLOEKEN, bedr. w., gelijkvl. Ik verkloekte, heb verkloekt. Van het onscheidb. voorz. ver en kloeken, van kloek. Kloek maken: de snelle niet en sal ontvlieden, ende de stercke sijne kracht niet verkloecken. Bijbelv. Om mijn lichaam te vercloeken. Geschier. Zich verkloeken, is, moed scheppen: hij verkloekte zich zelven. Durf en[...]lijk zich verkloeken, haer dootschen geest in 't rijk der schimmen op te zoeken. Vond. Voorts is iemand verkloeken: hem door kloekheid verschalken, of hem daardoor eenig voordeel
Auteursrechtvrij