Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V (1810)

Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

(1810)–P. Weiland– rechtenstatus


[Vereten] VERETEN, bedr. w., ongelijkvl. Ik verat, heb vereten. Van het onscheidb. voorz. ver en eten. Al etende verteren: hoe veel vereet men daar gemeenlijk?
[pagina 137]
Met eten en drinken doorbrengen: hij heeft al, wat hij had, vereten, of verspeeld. Verslinden, in eenen oneigenlijken zin: indien ghij malcanderen bijt ende vereet. Bijbelv.