Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Verdwazen]

VERDWAZEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik verdwaasde, heb verdwaasd. Van het onscheidb. voorz. ver en dwazen, van dwaas. Bedr., dwazer maken: ende hare wetenschap verdwaest. Bijbelv. Onz., bij

[p. 134]

Kil., dwaas worden. Het deelw. verdwaasd wordt al, bijv. n., en ook wel eens als z.n., gebezigd.