Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Veedief]

VEEDIEF, z.n., m., des veediefs, of van den veedief; meerv. veedieven. Van vee en dief. Al wie eenig vee steelt: er wordt een arme veedief opgehangen. Van hier veedieverij, Kil. veediefte, hoogd. viehdeube en viehdiebstahl.