Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vastraken]

VASTRAKEN, onz. w., gelijkvl. Ik raakte vast, ben vastgeraakt. Van vast en raken, geraken. In eenen

[p. 46]

stand geraken, die niet ligt verandert: het schip raakte vast. Ergens aan vastgehecht worden: onze boegspriet raakte in des anders wand vast. Figuurlijk, in de onmogelijkheid geraken, om voort te spelen, voort te spreken, enz.: als gij zoo voortdamt, zult gij welhaast vastraken. Hij werd met de zaak verlegen, en begon vast te raken.