Nederduitsch taalkundig woordenboek. T-U. V

[Vastgrijpen]

VASTGRIJPEN, bedr. w., ongelijkvl. Ik greep vast, heb vastgegrepen. Van vast en grijpen. Ter dege grijpen, aangrijpen: ik greep de leuning vast, om staande

[p. 41]

te blijven. Voorts is iemand vastgrijpen, ook wel eens, hem gevangen nemen: hij werd vastgegrepen.